سفر به سرزمین وحی

سفر به سرزمین وحی  

سفر به سرزمین وحی سفری بود سرشار از صفا و معنویت.  

نمونه های فراوانی دیدیم و شنیدیم که مثل خودم قرار نبود مشرف شوند، اسمشان در قرعه کشی حتی ذخیره هم نبود، اما به خواست خدا این توفیق و سعادت بزرگ نصیبشان شد .  موردی را هم حاج آقا فقیهی  - رئیس ستاد عمره دانشجویی – نقل کردند که خیلی تکان دهنده و پرمعنا بود : یکی از دانشجویان ثبت نام کننده که قرار بود همزمان با ما به این سفر اعزام گردد، درست چند روز قبل از سفر در اثر تصادف جان به جان آفرین تسلیم کرد و محروم و بی نصیب ماند . مرگ جوان و پیر نمی شناسد . خدا را شکر که سالم رفتیم و سلامت برگشتیم، إن شاءالله شفای دلمان را ، دل بیمارمان را در این سفر از دست رسول الله – صلی الله علیه و آله – گرفته باشیم .

سعادت مضاعف ما این بود که ایام توقفمان در مکه مصادف بود با روزهای پایانی ماه رجب و نخستین روزهای ماه شعبان . در ابتدا قرار بود زمان دیگری اعزام شویم، ولی بااینکه تغییر کاروانبندی تقریبا غیرممکن بود، خدا خواست و زمان اعزاممان به این خوبی تغییر کرد .  

حُسن این زمان، توفیق درک دو عمره رجبیه و شعبانیه است . اولی را که از شجره محرم شدیم، و دومی را از حدیبیه .  

در حدیبیه ابتدا از موزه حرمین بازدید کردیم . عجیب است که موزه ای که آثار تاریخی و اسلامی دو شهر مقدس جهان اسلام – مکه مکرمه و مدینه منوره – را در خود جای داده، شاید از یک دهم موزه آستان قدس رضوی در مشهد مقدس هم کوچکتر باشد ! این وهابی ها آثار اسلامی را که میراث امت مسلمان است، حتی به عنوان آثار باستانی و تاریخی و میراث فرهنگی هم حفظ نکرده و نمی کنند . خداوند لعنتشان کند !

چقدر مسجد دیدیم و شنیدیم که بسته بودند و یا تخریب شده بودند به بهانه های واهی ، یا حتی بدون دلیل . هرجا نامی از اهل بیت – علیهم السلام – بود، به نحوی سعی در محو آن داشته و دارند .  

{ یریدون لیطفئ نور الله بافواههم والله یُتِمُّ نوره و لو کره الکافرون }  

نور خدا را چگونه می خواهند خاموش کنند؟ حتی اگر همه تاریکی ها هم جمع شوند، عاجزند از اینکه نور یک شمع را خاموش کنند . چون اصالت با شمع است .  

******************************************

مکه از جهت اعمال عبادی، دو برتری بر مدینه دارد : اول اعمال عمره و حج ، و دوم طواف . 

طواف یعنی گشتن به گرد خانه ای که نماد توحید است . خانه ای که محل خدا نیست،  چرا که خدا همه جا هست؛ اما خودش این خانه را قبله مسلمین قرار داده، خانه ای که تصویر بیت العتیق در زمین است . مکعبی که هر ضلعش یادآور ذکری است :  

سبحان الله والحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر  

******************************************

گفتم مکه دو برتری بر مدینه دارد ؛ از برتری های مدینه هم بگویم .

مدینه شهر پیغمبر(ص) است . شهری است که پیغمبر در آن غریب است . غربت پیغمبر(ص) را در مسجدالنبی، روبروی قبر حضرت، در روضه – که تکه ای از بهشت است به فرموده ی حضرت – و در بین الحرمین می توانی حس کنی . گفتم بین الحرمین؛ در کربلا، فاصله حرم حضرت ابوالفضل (ع) و حرم امام حسین (ع) را بین الحرمین می گویند . اما در مدینه ...

کمتر از یک قرن پیش، ائمه بقیع (ع) گنبد و بارگاهی داشته اند . اما با تسلط وهابی های سلفی بر مدینه النبی، پیغمبر(ص) در شهر خودش غریب شد .  وهابی هایی که به تحریک مشرکانِ بیگانه فتوا به قتل شیعیان دادند، از تخریبِ بارگاه ائمه بقیع، و بلکه کلیه ی آثار اسلامی که یادآور فضایل اهل بیت باشد کوتاهی نکردند .   

******************************************

قدم برداشتن در زمینی که زمانی محل قدم های مبارک رسول الله(ص) بوده، نشستن در مکانی که زمانی محل سفره های کریمانه امام حسن مجتبی(ع) بوده، سجده بر زمینی که زمانی سجاده ی امام سجاد(ع) بوده، و حلقه زدن در جایی که حلقه درس و بحث امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بوده، اگر همراه با ادب و معرفت حضور آن حضرات باشد سعادتی است که تنها در این مکان به انسان دست می دهد . تنها در مدینه، شهر پیغمبر(ص) .